ข้อบกพร่องในส่วนที่ 2
ข้อบกพร่องในส่วนที่ 2 ข้อบกพร่องร้ายแรงที่สุดๆ ของงานวิจัยนี้ ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับวิชาธรรมกายคือ ข้อความส่วนนี้ครับ
เนื้อหาในบทที่ 6 ที่ชื่อบทว่า “การตีความเรื่องสมาธิสายธรรมกาย” ในหน้า 326-328 ซึ่งคณะผู้วิจัยสรุปคำสอนของพระสุธรรมยานเถระ/พระธัมชโย นำมาอ้างอิง ไว้ดังนี้
เมื่อใจและกายผ่อนคลายดีแล้ว ก็กำหนดนึกถึงบริกรรมนิมิตดวงแก้วที่กลม ใส สะอาด บริสุทธิ์ ให้ปรากฏลอยอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ขณะที่นึกภาพดวงแก้ว หากยังไม่ปรากฏ ซึ่งเป็นเพราะใจกำลังเริ่มจะสงบ ก็ให้ท่องบริกรรมภาวนาในใจว่า สัมมาอะระหัง ไปเรื่อยๆ
โดยให้เสียงนี้ดังออกมาจากศูนย์กลางกายดังกล่าว จนกว่าจะปรากฏนึกภาพดวงแก้วได้ ก็ให้หยุดบริกรรมภาวนา
เมื่อปรากฏนิมิตเป็นดวงแก้วใสเกิดขึ้นแล้ว ให้หยุดบริกรรมภาวนาเหลือแต่การกำหนดสติเพ่งอยู่กลางดวงนิมิตอย่างเดียว...
ทำใจให้หยุดสงบเข้าไปตรงกลางดวงนิมิตเรื่อยไป ดวงนิมิตก็จะสดใสยิ่งขึ้น จนสามารถจะนึกขยายให้ใหญ่หรือเล็กลงได้ตามปรารถนา ดวงนิมิต คือ ดวงปฐมมรรค (ดวงธรรม)
ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 1
ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 1 คือ ข้อความนี้
เมื่อใจและกายผ่อนคลายดีแล้ว ก็กำหนดนึกถึงบริกรรมนิมิตดวงแก้วที่กลม ใส สะอาด บริสุทธิ์ ให้ปรากฏลอยอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7
ในการเริ่มปฏิบัติธรรมตามสายวิชาธรรมกายนั้น การนึกเอาดวงนิมิตไปไว้ในฐานที่ 7 เลย เป็นการผิดวิธีเป็นอย่างยิ่ง ต้องนึกไปตามฐานตั้งแต่ฐานที่ 1 - ฐานที่ 7
หลายๆ คนเถียงว่า หลวงพ่อวัดปากน้ำเคยสอนไว้ว่าทำได้
อันนี้จริง แต่หลวงพ่อวัดปากน้ำ หมายถึง พวกที่ปฏิบัติจนชำนาญแล้ว ไม่ใช่พวกที่เริ่มต้นนั่ง หรือนั่งมาหลายสิบปีแล้วก็ไม่เห็น ก็ทำผิดวิธีแล้วมันจะเห็นได้อย่างไร
ถ้าคณะผู้วิจัยสรุปเนื้อหาหนังสือมาถูก คือ พระสุธรรมยานเถระ/พระธัมมชโยเขียนอย่างนี้จริงๆ ก็แสดงว่า พระสุธรรมยานเถระ/พระธัมมชโยก็ไม่เข้าใจวิชาธรรมกายเหมือนกัน
ถ้าเป็นอย่างนี้จริง ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทำไมพระมหาสมศักดิ์ จันทสีโล จึงไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับวิชาธรรมกาย ก็เจ้าอาวาสยังรู้ไปผิดๆ สำมะหาอะไรกับพระลูกวัด
ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 2
ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 2 คือ ข้อความนี้
โดยให้เสียงนี้ดังออกมาจากศูนย์กลางกายดังกล่าว จนกว่า จะปรากฏนึกภาพดวงแก้วได้ ก็ให้หยุดบริกรรมภาวนา
ในการบริกรรมภาวนานั้น ไม่มีตำรามาตรฐานของวิชาธรรมกายเล่มใด ให้เสียงดังออกมาจากศูนย์กลางกาย
วิธีการที่ถูกต้องก็คือ ผู้ปฏิบัติธรรมก็ต้องท่องไป นึกไป คือ แบ่งใจท่องไปด้วย นึกไปด้วย ก็จะทำให้ใจเป็นเอกัคตารมณ์เร็วขึ้น ก็จะเห็นดวงปฐมมรรคเร็วขึ้น โดยไม่ต้องคำนึงถึงเสียงแต่อย่างใด
ก็ท่องในใจ มันจะมีเสียงออกมาอย่างไร
พระสุธรรมยานเถระ/พระธัมมชโยท่านก็สอนมั่วไป ดูๆ แล้วจะไม่แตกต่างจากหนังสือของคุณยงยุทธ์เท่าไหร่
ข้อผิดพลาดอย่างร้ายแรงของพระสุธรรมยานเถระ/พระธัมมชโยก็คือ ท่านไม่รู้จักวิชาชั้นสูง เพราะ แค่วิชาพื้นฐานท่านยังสอนไม่ถูก และปฏิบัติไม่ได้ วิชาธรรมกายไม่มีการ “หยุดคำภาวนา” มีแต่เปลี่ยน
วิชาธรรมกายของแท้และดั้งเดิมจะต้อง “สั่ง” วิชาตลอดเวลา ไม่งั้นวิชาจะสดุด ทำต่อไม่ได้ทันที
ดังนั้น ในวิชาธรรมกายไม่เคยมีการหยุดท่อง มีแต่เปลี่ยนคำท่องไป
พอเรานึกนิมิตเป็นดวงแก้วใสได้แล้ว ไม่ใช่ให้ผู้ปฏิบัติหยุดคำท่อง แต่ยังคงท่องต่อไปจนกระทั่งเกิดดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน
ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 3
ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 3 คือ ข้อความนี้
เมื่อปรากฏนิมิตเป็นดวงแก้วใสเกิดขึ้นแล้ว ให้หยุดบริกรรมภาวนาเหลือแต่การกำหนดสติเพ่งอยู่กลางดวงนิมิตอย่างเดียว
ดังที่ได้อธิบายไปแล้วว่า เมื่อนึกดวงนิมิตแก้วใสได้แล้ว ไม่ใช่หยุดภาวนาสัมมาอะระหัง แต่ต้องภาวนาต่อ จนกว่าจะเกิดดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน
การที่พระสุธรรมยานเถระ/พระธัมมชโยให้หยุดภาวนา เหลือแต่กำหนดสติเพ่งอยู่กลางดวงนิมิตอย่างเดียว เป็นการสอนที่ผิดพลาดโดยสิ้นเชิง ผู้ปฏิบัติธรรมก็จะไม่รู้จะเพ่งอยู่ตรงไหน
ในการสอนที่เป็นของจริงของแท้นั้น ดวงแก้วกลมใสจะมีจุดศูนย์กลางเล็กเท่าปลายเข็มอยู่ ถ้าผู้ปฏิบัติสามารถทำได้ก็ให้ส่งใจไปที่จุดเล็กใสกลางดวงเลย แต่ต้องท่องสัมมาอะระหังไปด้วย
โดยปกติแล้ว ตอนที่นึกถึงดวงนิมิตได้นั้น ใจของผู้ปฏิบัติจะยังไม่นิ่งพอ ส่วนใหญ่จึงจะนึกถึงจุดเล็กใสกลางดวงนิมิตไม่ได้ ผู้สอนควรจะให้ผู้ปฏิบัติส่งใจไปที่ดวงนิมิต ท่องไปเรื่อยจนกว่าจะเห็นดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน
ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 4
ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 4 คือ ข้อความนี้
ทำใจให้หยุดสงบเข้าไปตรงกลางดวงนิมิตเรื่อยไป ดวงนิมิตก็จะสดใสยิ่งขึ้น
ข้อความที่ว่า ดวงนิมิตก็จะสดใสยิ่งขึ้นนั้น ไม่เชิงถูกต้องนัก เพราะ ถ้าใจยิ่งนิ่งไปมากเข้า ดวงนิมิตจะสว่างใสยิ่งขึ้น ไม่ใช่สดใส
ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 5
ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 5 คือ ข้อความนี้
จนสามารถจะนึกขยายให้ใหญ่หรือเล็กลงได้ตามปรารถนา
ตรงนี้ถ้าถามว่า ผู้ที่เห็นดวงนิมิตจะทำได้ไหม ตอบว่า ทำได้
แต่ผู้สอนไม่ควรให้ผู้ปฏิบัติธรรม มัวไปนั่งนึกขยายให้ดวงใหญ่ขึ้น และทำให้หดเล็กลงมา เพราะ มันเสียเวลาการปฏิบัติ ควรจะให้ท่องคำภาวนาต่อไป จนกระทั่งเห็นดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน ก็ให้เปลี่ยนคำท่อง จากสัมมาอะระหังเป็นหยุดในหยุด
ต่อไปก็ให้สมมุติว่า ใจของผู้ปฏิบัติธรรมเป็นเข็มเย็บ แล้วก็ส่งเข็มใจไปกลางดวงใส ท่องใจหยุดในหยุด นึกให้เห็นจุดเล็กใสเท่าปลายเข็มกลางดวงใส
เมื่อเห็นจุดเล็กใสแล้ว ก็ส่งใจเข้าไปที่จุดเล็กใสเท่าปลายเข็ม ท่องใจหยุดในหยุด แล้วก็นึกให้จุดเล็กใสว่างออกไป ก็จะพบกายใหม่หรือดวงใหม่ แล้วแต่จะกำหนดหลักสูตรไหนให้ผู้ปฏิบัติเรียน
ถ้าเป็นการสอนของพวกผม ซึ่งเป็นคณะลูกศิษย์ของคุณลุงการุณย์ บุญมานุช ในการสอนเบื้องต้น ก็จะสอนให้ผู้ปฏิบัตินึกให้จุดเล็กใสว่างออกไป ก็จะเกิดกายธรรมพระโสดา หน้าตักกว้าง 5 วา สูง 5 วา นั่งขัดสมาธิอยู่ในกลางว่างใส หันหน้าไปทางเดียวกับเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น