สมาธิในพระไตรปิฎกฯ ๘

ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 6

ข้อผิดพลาดประเด็นที่ 6 คือ ข้อความนี้

ดวงนิมิต คือ ดวงปฐมมรรค (ดวงธรรม)

นี่เป็นหลักฐานที่สำคัญที่สุดที่ว่า พระสุธรรมยานเถระ/พระธัมมชโยไม่ได้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับวิชาธรรมกายเลย

วัดพระธรรมกายภายใต้การนำของพระสุธรรมยานเถระ/พระธัมมชโยเอาชื่อเสียงของหลวง พ่อวัดปากน้ำไปหากินเท่านั้น

วิชาเบื้องต้นแท้ๆ ยังไม่รู้เรื่องเลย

ถึงว่า คนเข้าวัดพระธรรมกายเป็นแสนๆ จึงไม่มีใครทำวิชา 18 กายได้เลย  วิชา 18 กายเป็นวิชาที่เอื้อมไม่ถึงของวัดพระธรรมกายไปเสียแล้ว ทั้งๆ ที่เป็นวิชาในระดับอนุบาลของหลวงพ่อวัดปากน้ำ

ผมขอยืนยันว่า ดวงนิมิตไม่ใช่ดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน ความแตกต่างกันมันเป็นอย่างนี้

1) ดวงนิมิตนี่ จะมีทิศทางกำกับอยู่ เพราะ ปกติคนเราเห็นสิ่งของได้นั้น ไม่ใช่เพราะ สิ่งของมันอยู่ใกล้เรา ไม่ใช่ว่าสิ่งของนั้นมันใหญ่ แต่เป็นเพราะ แสง

แสงได้สะท้อนจากสิ่งของเข้ามาที่ตาเรา เราจึงเห็นสิ่งของได้

จินตนาการของมนุษย์นั้น มันมีข้อจำกัด เราจะจินตนาการได้ในสิ่งที่เราเคยพบ เคยเห็นมาเป็นพื้นฐานเท่านั้น เช่น เราจินตนาการถึงพญานาคได้ เพราะ เขาบอกว่า คล้ายงู แต่มีหัว 7 หัว อย่างอื่นก็จินตนาการเสริมต่อกันไป

ดวงนิมิตนั้น เป็นการจินตนาการของเรา ดังนั้น จึงจะมีทิศทางกำกับ เพราะ เราเห็นสิ่งของก็มีทิศทางกำกับ แต่พอเราเห็นดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน เป็นการเห็นโดยรอบ ที่ไม่มีทิศทางกำกับ

อธิบายที่ดวงปฐมมรรคอธิบายยาก เพราะ เป็นทรงกลม อธิบายกับกายธรรมก็แล้วกัน เอาคำถามของนักศึกษาของภาคชีววิทยาของมหาวิทยาลัยนเรศวร พิษณุโลกมาเป็นตัวอย่างก็แล้วกัน

นักศึกษาถามว่า “ทำไมตอนเห็นกายธรรม ทำไมเห็นทั้งข้างหน้าและข้างหลังของพระพร้อมกัน”

คือ นักศึกษาเขาเห็นกายธรรมโดยรอบ ที่จริงเขาจะเห็นทั้งข้างนอกข้างใน ข้างบน ข้างล่าง ถ้าเป็นศัพท์ของหลวงป๋าก็ว่า

บน ล่าง นอก ใน ซ้าย ขวา เห็นพร้อมกันหมด

เห็นพร้อมกันหมดเลย แต่มันถามยาก เขาจึงถามว่า ทำไมเห็นพระทั้งข้างหน้าและข้างหลังพร้อมกัน

นั่นคือ การเห็นโดยรอบ ไม่ใช่เป็นการเห็นของเราแบบมองพระแก้วใสนะ เพราะ เราจะเห็นทะลุไป แต่การเห็นนี่ เหมือนกับเรา นั่งมองอยู่ด้านหน้า และนั่งมองอยู่ด้านหลังพระ พร้อมๆ กัน

โดยสรุป การนึกดวงนิมิตได้ จะมีทิศทางกำกับอยู่ แต่การเห็นดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐานเป็นการเห็นโดยรอบ นี่เป็นความแตกต่างข้อที่ 1

2) ดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐานมีความใสสว่างและใหญ่กว่าดวงนิมิต ดวงนิมิตนี่ปกติก็จินตนาการหรือนึกกันขนาดเท่าแก้วตาดำ ความใสสว่างก็แล้วแต่จะจินตนาการกันได้ แต่ไม่เกินความใสสว่างที่มีในโลกมนุษย์นี้ แต่ดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐานนี่อย่างต่ำๆ ก็ขนาดไข่แดงของไข่ไก่ บางคนอาจจะเท่าดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และที่สำคัญก็คือ ใสสว่างกว่ากัน

ความใสของดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน ไม่สามารถจะเปรียบเทียบกับความใสในโลกนี้ได้ เพราะ ใสและสว่างกว่านั้น

ตัวอย่าง

มีวิทยากรท่านหนึ่ง ท่านเรียนจบสาขาวิศวกรรมในระดับปริญญาโท ปัจจุบันทำงานอยู่ในเครือบริษัทปูนซีเมนต์ไทย  ท่านยังไม่เห็นดวงดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน แต่ท่านสอนหลานของท่านจนได้วิชาธรรมกายชั้นสูง

“วันหนึ่งท่านถามหลานว่า กายธรรมใสสว่างขนาดไหน”

หลานของท่านตอบว่า

“ไม่รู้จะเปรียบเทียบอย่างไร เพราะ เอดิสันไม่เคยผลิตหลอดไฟที่สว่างเท่านี้มาก่อน”

เป็นคำตอบที่ “จ๊าบ” มาก

3) การเปลี่ยนจากดวงนิมิตเป็นดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน จะมีการเปลี่ยนแปลงทางด้านร่างกายด้วย คือ ร่างกายจะรู้สึก โปร่ง โล่ง สบาย

ในการศึกษาพระไตรปิฎกนั้น เรามักจะพบคำนี้บ่อยๆ คือ ความสุขจากความสงบ แต่ส่วนใหญ่แล้ว ไม่ค่อยมีใครมีประสบการณ์จาก “ความสุขจากความสงบ” นี้

คนที่ปฏิบัติธรรมจนจิตสงบและเห็นดวงปฐมมรรค/ดวงธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน หรือเห็นกายธรรมในท้องได้ จะรู้และเข้าใจได้ทันทีว่า

อ๋อ ความสุขที่เกิดจากความสงบมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

ผมได้ผ่านประสบการณ์นั้นมาแล้ว ด้วยตัวของผมเอง

โดยสรุป ผมขอถอนคำพูดและข้อเขียนที่วิพากษ์วิจารณ์พระมหาสมศักดิ์ จันทสีโล หนึ่งในคณะนักวิจัยออกทั้งหมด เพราะ ก็ขนาดเจ้าอาวาสยังสอนวิชาเบื้องต้นแบบผิดๆ ซึ่งยืนยันถึงความไม่รู้เกี่ยวกับวิชาธรรมกายของท่าน แล้วพระลูกวัดจะมารู้อะไร

แต่ความผิดพลาดของงานวิจัยชิ้นนี้ ก็ยังคงอยู่ และจะส่งผลถึงข้อผิดพลาดโดยสรุปในภาพรวมทั้งหมด ดังที่จะได้กล่าวต่อไป

ข้อบกพร่องสรุปในภาพรวม

ข้อบกพร่องในงานวิจัยชิ้นนี้ ที่เกี่ยวกับวิชาธรรมกายก็คือ งานวิจัยชิ้นนี้ไม่ควรเลือกวัดพระธรรมกายเป็นกลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้ง นี้ ไม่ว่าจะเป็นประเด็นเกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาว (Scandal) ที่ออกมาจากวัด และประเด็นเรื่องคำสอนที่ผิดๆ ที่สานุศิษย์ของวัดหลวงพ่อวัดปากน้ำกลุ่มอื่นๆ ออกมาวิพากษ์วิจารณ์วัดพระธรรมกายอยู่บ่อยครั้ง

งานวิจัยนี้ควรเลือกวัดหลวงพ่อสดธรรมกายารามเป็นกลุ่มตัวอย่างมากกว่า โดยผมมีเหตุผล ดังนี้

1) พระธัมชโยไม่เคยออกมาให้สัมภาษณ์ในงานวิจัยแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ใช่แต่งานวิจัยชิ้นนี้ ในงานวิจัยชิ้นอื่นด้วย

2) หลวงป๋า เจ้าอาวาสวัดหลวงพ่อสดธรรมกายารามเคยเป็นอาจารย์สอนวิจัยเลย ตอนที่ท่านเป็นฆราวาสอยู่ ซึ่งจะช่วยเติมเต็มให้กับงานวิจัยชิ้นนี้มากขึ้นไปอีก และกลุ่มบุคลากรของวัดหลวงพ่อวัดปากน้ำธรรมกายาราม ไม่เคยทำปัญหาให้กับสังคมไทยเลย

ในกรณีที่คณะผู้วิจัยเลือกวัดพระธรรมกายเป็นกลุ่มตัวอย่าง ผมในฐานะนักวิจัยด้วยคนหนึ่งเหมือนกัน ขอฟังธงว่า คณะผู้วิจัยมีความลำเอียงอยู่ลึกๆ ที่ต้องการ Discredit (ขออภัยไม่รู้จะใช้ภาษาไทยคำไหน) วิชาธรรมกาย

ถ้าใช้กลุ่มตัวอย่างจากแหล่งอื่น วิชาธรรมกายก็จะโด่งดังขึ้นไปอีก หลักฐานของผมก็คือ การที่คณะผู้วิจัยเลือกหนังสือของคุณยงยุทธ์ วิริยายุทธังกูร เรื่อง หลวงพ่อวัดปากน้ำกับอานุภาพวิชาธรรมกาย มาอ้างอิง ดังที่ผมได้วิพากษ์วิจารณ์ไปแล้ว

เนื้อที่ตรงอ้างอิงเนื้อหาของคุณยงยุทธ์นั้น ไม่จำเป็นจะต้องใช้หนังสือของคุณยงยุทธ์ ควรใช้เอกสารชั้นต้น จากแหล่งใดก็ได้ พูดง่ายๆ ก็ว่า จากงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับวิชาธรรมกายในระดับปริญญาโทก็มีหลายเล่ม

นั่นคือ ข้อผิดข้อบกพร่องในงานวิจัยเกี่ยวกับวิชาธรรมกายของงานวิจัยชิ้นนี้ สิ่งที่ผมได้รู้จากงานวิจัยชิ้นนี้อีกก็คือ บุคลากรของวัดพระธรรมกายไม่ได้มีความรู้เรื่องในวิชาธรรมกายของหลวงพ่อวัด ปากน้ำหลงเหลืออยู่แล้ว เพราะ นักวิจัยที่เป็นพระภิกษุอยู่ในวัดพระธรรมกาย ไม่รู้เลยว่า งานเขียนที่ออกมานั้น ผิดพลาด

นอกจากนั้นแล้ว พระสุธรรมยานเถระ/พระธัมชโยซึ่งเป็นเจ้าอาวาสก็สอนผิดๆ ทั้งที่เป็นความรู้เบื้องต้น

พระสุธรรมยานเถระ/พระธัมชโยทำได้อย่างเดียวก็คือ เอาคุณความดีของหลวงพ่อวัดปากน้ำมาเสริมสรรค์ปั้นแต่งให้เป็นประโยชน์แก่ตัว ท่านเอง เพื่อโครงการเรี่ยไรอภิมหานิรันดร์กาล โดยล่อหลอกให้สานุศิษย์เรี่ยไรในชาตินี้ก่อน สำหรับปฏิบัติธรรมให้ไปรอปฏิบัติในชาติหน้า

ก็ยังมีคนโง่ๆ ที่เชื่อ และปฏิบัติตาม

อย่างนี้มีด้วย.....

ชาติหน้าน่ะ มีจริง ผมก็เชื่อ แต่มันจะมาเจอะกันหรือ

โง่ซะไม่มี ทำไมไม่ทำเสียตั้งแต่ชาตินี้